Творческая встреча с молодым, харизматичным поэтом Нурланом Ганиевым в Уразбахтинской сельской библиотеке
Литературная весна продолжает радовать поклонников художественного слова. Эта весна подарила всем желающим уникальную возможность – творческую встречу с молодым, харизматичным поэтом Нурланом Ганиевым. Поэт – песенник, член Союза писателей Республики Башкортостан и Союза писателей России, член Союза журналистов Республики Башкортостан и Союза журналистов России, обладатель Гран-при Всероссийского конкурса молодых поэтов (Казань, 2015), лауреат литературной премии им. Ф. Карима (2004), других конкурсов и фестивалей, соавтор пятнадцати литературных сборников и альманахов, автор сборника стихотворений «Всего лишь миг…» («Китап», 2017) подарил незабываемые минуты поэзии в Сельском Доме культуры села Уразбахты.
Встреча с поэтом — это всегда праздник, а когда поэт, автор замечательных строк о нашей малой Родине, о красоте родной земли, сам читает свои произведения – это настоящее таинство. Все стихи поэта прекрасны и несут в себе глубокий смысл. Слушатели окунулись в глубоко философское творчество поэта, задавали вопросы, на которые Нурлан Рашитович охотно отвечал. Помимо поэтического и писательского таланта Нурлан Рашитович обладает даром замечательного рассказчика – аудитория слушала его с большим интересом. Также поэт рассказал о своей деятельности, поделился успехами своего творчества и журналистской работы. Яркость встрече добавило выступление артистов из Районного Дворца культуры. Такие мероприятия способствуют сохранению родных языков и высокой культуры, позволяют отвлечься от всего негативного вокруг, окунувшись в прекрасный глубинный мир поэзии и музыки. Встреча с известным поэтом Республики Башкортостан принесла всем присутствующим на мероприятии массу положительных эмоций и стала для многих удивительным и интересным открытием.
Благодарим Нурлана Рашитовича Ганиева и всех участников за дружескую встречу в теплой уютной атмосфере.
Кеше кирәк әле кешегә
(Ф. Яруллинга ияреп)
Ваз кичсә дә бөтен дөньясыннан,
Ышандырыр өчен көченә,
Арындырыр өчен авыр уйдан
Кеше кирәк әле кешегә.
Бикләнсә дә дивар эчләрендә,
Бәһа бирер өчен эшенә,
Иңнәренә кулын куяр өчен
Кеше кирәк әле кешегә.
Упкыннарда кулын бирер өчен,
Егылганда терәк өчен дә,
Кушылып бер елый ала торган
Кеше кирәк әле кешегә.
Юатырлык бер сүз таба белгән,
Үз күлмәген биргән: “Өшемә”,
Кочагына алып җылы өргән
Кеше кирәк әле кешегә.
Сискәндереп бер уятыр өчен,
Кереп шунда татлы төшенә,
Күзен ачкач бер елмайтыр өчен
Кеше кирәк әле кешегә.
Сагындырып бер елата торган,
Саташтырып татлы хисендә,
Гомер дәрьясында маяк булыр
Кеше кирәк әле кешегә.
Яшәсә дә ерак чит илләрдә,
Йә булмаса якын күршедә,
“Хәлең ничек?” диеп сорар өчен
Кеше кирәк әле кешегә.
Таң аттырып, кояш баетырга,
Ярый, әйдә, булсын өч көнгә
Бу дөньяда бәхет тояр өчен
Кеше кирәк әле кешегә…
_____
Зур суларда дулкын биек була,
Киң канатлар оча югары.
Ай-кояшка тузан күтәрелми –
Купкан җирдә кала ул бары.
Киң күңелгә дөнья тар түгел ул –
Сыя ала анда бар галәм.
Гомер буе әрнеп яшәр өчен
Җитә икән ялгыш бер гамәл.
Кара уйлар төнлә генә тумый –
Уйларыңнан курык, онытма:
Кояш җылытмаса әгәр җирне,
Булмас иде кара болыт та…
Диңгезләрдә дулкын биек куба –
Күлләрнең ул керми төшенә.
Ни кызганыч, яшәү мәгънәсенә
Кеше соңлап кына төшенә…
